از حدود 1200 سال قبل از میلاد آهن در زندگی روزمره بشر جای خود را پیدا کرد و طیف وسیعی از کاربردها از ادوات کشاورزی گرفته تا سلاح های جنگی را در بر می گرفت. هر روستا و شهر دارای آهنگری بود که در آن داس، گاوآهن، میخ، شمشیر، شمعدان و غیره تولید می‌شد.
انواع آهن
دو نوع عمده آهن تولید می شود: آهن فرفورژه و چدن.
چدن
چدن از ذوب آلیاژهای آهن-کربن که محتوای کربن آنها بیش از 2 درصد است تولید می شود. پس از ذوب، فلز در قالب ریخته می شود. تفاوت اولیه در تولید آهن فرفورژه و چدن این است که چدن با چکش و ابزار کار نمی شود. همچنین تفاوت هایی در ترکیب وجود دارد – چدن حاوی 2-4٪ کربن و آلیاژهای دیگر و 1-3٪ سیلیکون است که عملکرد ریخته گری فلز مذاب را بهبود می بخشد. مقادیر کمی منگنز و برخی ناخالصی ها مانند گوگرد و فسفر نیز ممکن است وجود داشته باشد.
ریخته گری آهن و ریخته گری چدن یکی از قدیمی ترین روش های ریخته گری در جهان است. چدن ذوب می شود و در قالب ها یا قالب ها ریخته می شود تا بخشی از محصولات به اندازه و شکل دلخواه ساخته شود. چدن را می توان در طیف وسیعی از صنایع استفاده کرد. در فرآیند تولید چدن، عناصر آلیاژی نوع چدن را تعیین می کنند. در مقایسه با ریخته گری فولاد، ریخته گری آهن دارای طیف گسترده ای از مزایای خواص آن است.
خواص عمومی چدن
چدن به دلیل توانایی آن در ریخته گری آسان به شکل های پیچیده در هنگام ذوب شدن چدن و به دلیل هزینه کم آن بسیار مورد علاقه است. علاوه بر این، خواص آن را می توان به راحتی با تنظیم ترکیب و سرعت خنک سازی بدون تغییر قابل توجه در روش های تولید تغییر داد.
از دیگر مزایای اصلی آن نسبت به فولاد ریخته‌گری می‌توان به سهولت ماشین‌کاری،مقاومت فشاری، مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر خوردگی اشاره کرد.مقاومت در برابر خوردگی چدن با افزودن عناصر جزئی مانند سیلیکون، نیکل، کروم، مولیبدن و مس بهبود می یابد.